Odporność na obciążenie wiatrem to cecha, która mówi, przy jakim obciążeniu wiatrem, wiejącym prostopadle do okna, będzie miało miejsce maksymalne dopuszczalne ugięcie najbardziej zniekształconej części okna. W poniższej tabeli został umieszczony fragment normy PN-EN 14351-1:2006, który informuje o właściwości odporność na obciążenie wiatrem.
-
Ugięcie ramy
Ciśnienie próbne (Pa)
A (<1/150)
400
800
B (<1/200)
1200
1600
C (<1/300)
2000
>2000
Ugięcie ramy oznacza zachowanie okna, które zostało poddane działaniu wiatru, które z kolei określone jest jako ciśnienie próbne. Ciśnienie próbne mierzone jest w paskalach.
Z tabelki wynika, że norma PN-EN 14351-1:2006 mówi o trzech klasach odporności okien, które oznaczane są symbolami – A, B i C. Klasa A to okna o najniższej odporności, natomiast C o najwyższej. Należy podkreślić, że odkształcenie okna nie powinno być większe niż 1/150.
Paskale jednak zapewne niewiele powiedzą klientowi, dlatego też przelicza się je na kilometry. Po takim działaniu wiadomo będzie, przy jakiej prędkości wiatru okna będą odpowiednio sztywne.
Przykład: Jeśli wiatr wieje z prędkością 130 kilometrów na godzinę, to znaczy, że jego siła wynosi 800 Pa. A to z kolei oznacza, że wiatr o takiej prędkości odkształci okno o 1/150 jego długości.
Biorąc pod uwagę klimat panujący w Polsce, klienci powinni decydować się na okna w klasie B.
